نقش اینفیل در پرینترهای سه بعدی و معرفی انواع الگوهای آن

نتیجه‌گیری و جمع بندی

یکی از پارامترهای موثر در چاپ سه بعدی یک مدل، اینفیل (Infill) یا پرشدگی می‌باشد. این پارامتر نقش زیادی را در استحکام و پایداری یک مدل، ایفا می‌کند. هم‌چنین انتخاب درصد مناسب اینفیل، منجر به حفظ زمان و کاهش مصرف مواد چاپی می‌شود. این لایه‌های متقاطع، به عنوان پشتیبان و ساختاری پایدار برای محصول چاپ شده عمل می‌کنند و از ترک خوردگی و تغییر شکل محصول جلوگیری می‌کنند. اینفیل دارای الگوهای متنوعی می‌باشد که هریک مزایا و معایب مخصوص خود را دارند. الگوهای اینفیل در پرینترهای سه بعدی، شامل الگوهای زیادی می‌باشد که الگوهای پرکاربرد و مهم آن‌ها عبارتند از:

1- الگوی Grid (توری)
2- الگوی Honeycomb (کدوی زنبور)
3- الگوی Triangular (مثلثی)
4- الگوی Concentric (هم‌مرکز)
5- الگوی Gyroid
6- الگوی Lines (خطوط)
7- الگوی Cubic (مکعبی)
8- الگوی Zig-Zag (زیگزاگ)

کاربران با توجه به ویژگی‌هایی که برای هر یک از الگوها معرفی شدند و با توجه به استحکام و سختی مورد نیاز خود، الگوی مناسب را برای مدل خود انتخاب می‌کنند. باید توجه داشت که هر چه قدر درصد پرشدگی افزایش پیدا کند، منجر به افزایش استحکام می‌شود ولی در مقابل مصرف مواد چاپی را افزایش می‌دهد و زمان چاپ را طولانی‌تر می‌کند. اگر هر دو پارامتر مصرف مواد و استحکام برای شما اهمیت داشته باشد، درصد اینفیل بین 30 تا 50 درصد مناسب می‌باشد.